Są książki, które na długo odciskają w nas piętno i powodują, że pod jej wpływem zmieniamy swoje życie lub na nowo kształtujemy swoją osobowość – po prostu chcemy stać się lepszymi ludźmi lub chcemy wiedzieć więcej. „Jak nie dać się wykończyć lekarzowi" jest książką dla tych, którzy chcą zadbać o swoje zdrowie. Dla osób odwiedzających lekarzy, oczekujących od nich fachowej porady. Autor, Vernon Coleman, angielski lekarz, odkrywa karty swoich kolegów po fachu.

Właśnie ukazała się nowa książka autora bestsellerowej „Winnicy w Toskanii". W „Prawdziwym życiu" Ferenc Máté apeluje byśmy odpoczęli od centrów handlowych i innych „dobrodziejstw" cywilizacji i spróbowali posmakować „prawdziwego życia".

„Arabska krew" to historia miłosna w czasach współczesnej wojny. Przedstawia szarpane rewolucją kraje arabskie oczami Europejki, która próbuje zaaklimatyzować się w muzułmańskich realiach. Książka ukazuje okropieństwa wojny, pasje i uczucia, a przede wszystkim podłoże psychiczne ludzkich czynów w ekstremalnych sytuacjach.

Wydanie I, Prószyński i S-ka

Główna bohaterka – pani Eustaszyna, mająca tak naprawdę na imię Jadwiga – przedwojenna „ahystokhatka", jest postacią niesamowitą. Walka ze służbą zdrowia, rewolucje domowe, organizowanie życia męża, loty samolotem, obrót nieruchomościami czy napisanie książki? Wszystko to drobiazgi dla naszej bohaterki. Głównym jej zadaniem jest odgrywanie wiodącej roli w życiu wszystkich znanych jej osób ze szczególnym uwzględnieniem bratanicy męża i jej mężczyzn, czyli jednego nieco safandułowatego inżyniera i jednego bardzo przystojnego lekarza kardiologa. Którego z nich wybierze bratanica? A właściwie – którego z nich wybierze dla niej jej ciocia? Jak pani Eustaszyna przemebluje świat, co zarządzi i czym zaskoczy znanych i nieznanych jej ludzi?

Opisywane tu sytuacje mogły się zdarzyć, albo i nie... Ale czytać o nich trzeba z przymrużeniem oka. Bo po to zostały opisane – żeby rozbawić i nieco rozświetlić szare dni...

Wziąłeś do ręki tę książkę – to ją kup! Nie masz się co zastanawiać. Będziesz miał nowych przyjaciół, znajomych, sąsiadów. Maria Ulatowska uchyliła drzwi do mieszkania Krzewicz-Zagórskich – zajrzyj tam. Książka napisana jest szlachetną polszczyzną. Warto ją sobie przypomnieć w tych naszych zabieganych czasach. Polecam...

Bożena Dykiel

Moja bohaterka? Prawie osiemdziesięciolatka, przebojowa, energiczna, postępowa i nowatorska, jakby była o połowę młodsza. Nie ma dla niej nic trudnego, wszystko załatwi, wszystko wie i wszystko umie (jeśli trzeba). Kobieta, jaką każda z nas chciałaby być. Pani Eustaszyna mogłaby być mną w całości, gdyby nie fakt, że ja... nie cierpię gotować. Reszta się zgadza, łącznie z uwielbieniem Adama Małysza.

Maria Ulatowska o bohaterce książki

Maria Ulatowska – emerytowana specjalistka od prawa dewizowego (pracowała w NBP), studiowała prawo na UW i bankowość na SGH, mieszka w Warszawie. W lutym 2011 roku zadebiutowała powieścią „Sosnowe dziedzictwo", w maju ukazała się druga część „Pensjonat Sosnówka", a w październiku trzecia: „Domek nad morzem" – wszystkie książki odniosły ogromny sukces (ponad kilkadziesiąt tysięcy sprzedanych egzemplarzy).

Maria Ulatowska mieszka w Warszawie i – jak sama przyznaje – urodziła się w ubiegłym wieku. Kocha książki oraz przyrodę, zwierzęta i muzykę klasyczną. Nie znosi chamstwa, niepunktualności, niesolidności i brak poczucia humoru. Pisanie książek jest dla niej niesamowitą przygodą. Snuciem opowieści – tych z życia i tych wymyślonych. Eksploracją własnej wyobraźni. Raczej przyjemną zabawą, niż ciężką pracą. Czymś, co wciąga, wciąga, wciąga... Twierdzi jednak, że w pisaniu książek wyręcza ją klawiatura jej komputera. Stanowczo nie chce zdradzić jego marki.

Poradnik skierowany jest do osób, które właśnie przeszły na emeryturę lub przygotowują się do tego kroku. Znajdziesz w nim tematy związane z życiem seniora oraz praktyczne wskazówki dotyczące pielęgnowania relacji rodzinnych i towarzyskich, niezbędne informacje o zdrowiu i urodzie, a także porady dotyczące najistotniejszych kwestii prawnych czy finansowych.

Mam na imię Anna.

Kiedy byłam bardzo mała, z samego rana na bosaka i w nocnej koszulce biegłam do pokoju mamy, gdzie ona już siedziała przed lustrem. Opierałam policzek o jej kolana i patrzyłam na rozłożone na toaletce kosmetyki.

– Zamknij oczy.

Pędzelek dotykał mojej skóry i łaskotał tak, aż wybuchałam śmiechem.

– Nie odsuwaj się! – Mama też się śmiała. – Jak będziesz duża, polubisz to!

Uwielbiałam wdychać wszystkie jej zapachy: puder pachniał słodko, krem – kokosem, pastele do oczu całkiem jak odżywka do włosów, a mama jak mama. Byłam taka szczęśliwa, gdy gładziła mnie potem po policzku i szeptała: „Zdobi cię młodość, Aniu...".

Widziałam nas w lustrze – byłyśmy tak różne. Strasznie chciałam mieć jej niebieskie oczy, śliczne jasne loki jak z portretu Złotowłosej w książce, którą dostałam kiedyś od Gabi... Oplatałam jej szyję rękami, przyciskałam serce do jej serca i słuchałam, jak każde bije w innym rytmie.

Dzisiaj jest niedziela. Policjant, robiąc pierwszy wpis w protokole, mówi, że mamy piąty grudnia dwa tysiące dziesiątego roku. Za oknami komisariatu dopiero wstaje szary, zimny świt. Słyszę pług odśnieżający podjazd, szczęk łopaty. Gdzieś daleko kołuje dźwięk syreny pogotowia.

W domu mojej mamy dzwoni telefon.

– Pani Cecylia Budzisz? – pyta policjant i rzuca na mnie okiem. Wyjaśnia, że dzwoni z komisariatu. – Jest tu pani córka Anna. Powinna pani do nas przyjechać... Tak, to ważne. Ania twierdzi, że stało się coś złego.

I tak to się zaczyna.

(fragm.)

Przełożyła z angielskiego Anna Kłosiewicz

Wydanie I, Prószyński i S-ka

Opowieść o ludzkich wyborach i niebezpieczeństwach, jakie niesie ze sobą matczyna miłość.

Nikt nie mógł przewidzieć, co wydarzy się tego dnia, kiedy Rose zgłosiła się do pomocy w szkolnej stołówce, by dyskretnie poobserwować swoją córkę. Urocza, choć nieśmiała trzecioklasistka Melly urodziła się ze znamieniem na twarzy, stanowiącym powód docinków innych dzieci. Stała się obiektem złośliwych ataków nowej koleżanki, co postawiło Rose przed tragicznym wyborem, którego co dnia muszą dokonywać miliony rodziców na całym świecie: czy należy reagować, jeśli nasze dziecko potrzebuje pomocy, czy też lepiej nie interweniować, bo tylko pogorszy się w ten sposób sytuację?

Opowieść o poruszających przeżyciach z młodości, ludziach filmu, z którymi spotykał się przez lata, kobietach, własnych doświadczeniach, o tym, co działo się w Polsce i na świecie, a przede wszystkim o tym, jak zaważył na jego życiu fakt posiadania dwóch matek. Na kartach książki można spotkać całe grono osób, które kreowały powojenny wizerunek artystyczny i intelektualny Polski, gwiazdy z obu stron kamery, literatów, krytyków i zwyczajnych ludzi, którzy czasem nawet nieświadomie wpłynęli na losy polskiego kina.

Karola jest Polką mieszkającą od wielu lat za granicą. Nękana migrenami poszukuje spokojnego miejsca, gdzie może podleczyć się i uspokoić. Od koleżanki z pracy dostaje propozycję wyjazdu do odziedziczonego przez nią domu w Karkonoszach. Ma tam w ciszy spędzić pół roku, gdyż dom stoi pusty po tragicznej śmierci rodziców koleżanki. Karola pojawia się na miejscu i szybko rozgaszcza, poznając sąsiadów i spartańskie warunki wiejskiego życia.