Zespół zachodzącego słońca oznacza nietypowe zachowania, które objawiają się u osób starszych popołudniami i wieczorami i powiązane są ze zmniejszeniem ilości światła.
Szczególne nasilenie tych dolegliwości występuje u osób cierpiących na różne formy demencji, w typ na chorobę Alzheimera.
Do charakterystycznych objawów zespołu należą: natężony lęk i niepokój, nadpobudliwość, agresja lub autoagresja, omamy wzrokowe, chwiejność nastroju, dezorientacja; zaburzenia rytmu snu, w tym bezsenność; dezorientacja, trudności z wypowiadaniem się, drżenie kończyn.
Zespół zachodzącego słońca może być neutralizowany poprzez działania niefarmakologiczne, takie jak: mobilizowanie seniora do zwiększonej aktywności, wprowadzenie codziennej rutyny i przewidywalności w życiu (stały czas posiłków, wstawania i kładzenia się spać), zapewnienie higienicznego trybu życia (spokojne miejsce do odpoczynku nocnego, odpowiednia dieta bez używek), zapewnienie właściwego oświetlenia (np. lampka całodobowa, która pomaga zapobiegać dezorientacji), usunięcie niebezpiecznych elementów w domu (np. wysokie progi, zamiana wanny na prysznic). Pomocne może być również wyposażenia mieszkania w lampę antydepresyjną. W cięższych przypadkach te działania powinny być uzupełnione o konsultację z psychologiem, który wdroży cykl spotkań terapeutycznych lub z lekarzem psychiatrą, który przypisze stosowne leki.