Hospicjum stacjonarne - charakterystyka.

dr Joanna Plak-Warecka

Z opieki świadczonej w ramach hospicjum stacjonarnego mogą skorzystać osoby, które chorują na choroby nieuleczalne, niepoddające się leczeniu, postępujące i uniemożliwiające normalne życie. W praktyce oznacza to schorzenia takie jak m.in: nowotwory w fazie terminalnej (nieodwracalne pogorszenie stanu zdrowia poprzedzające śmierć), AIDS, niewydolność oddechowa, kardiomopatia (choroba mięśnia sercowego), poważne schorzenia układu nerwowego, owrzodzenia spowodowane długotrwałym unieruchomieniem.

W hospicjum stacjonarnym świadczone są usługi mające na celu poprawę jakości życia chorego w ostatnich miesiącach/tygodniach egzystencji, tak by jak najmniej cierpiał. Chory ma całodobowy dostęp do lekarzy, pielęgniarek. Może również korzystać ze wsparcia psychologa oraz rehabilitanta. Ma zapewniony dostęp do wyrobów medycznych zaleconych przez lekarza pracującego w hospicjum, jak również do leków które uśmierzają ból. Członkowie rodziny chorego mogą z nim przebywać w trakcie dnia, wracając na noc do domów.

Pobyt w hospicjum stacjonarnym może mieć charakter całodobowy lub może przybrać formę pobytu wyręczeniowego. W ramach pierwszej opcji pobyt trwa z reguły do 6 miesięcy. W ramach drugiej opcji członkowie rodziny, którzy na co dzień opiekują się chorym znajdującym się w terminalnym stanie, mogą przekazać go do hospicjum stacjonarnego na okres do 10 dni i w tym czasie np. wyjechać na urlop.

Do hospicjum stacjonarnego zostaje się przyjętym na podstawie skierowania od lekarza rodzinnego lub specjalisty, w tym onkologa. Usługi są świadczone nieodpłatnie, o ile pacjent jest ubezpieczony, a placówka ma podpisaną umowę z NFZ. Warto podkreślić, że według badań pobyt w hospicjum może wydłużyć życie oraz znacząco polepszyć jego jakość, uwalniając chorego od dotkliwego bólu i cierpienia z nim związanego.