Szwedzi pozdrawiają się słowami Glad Påsk – Wesołej Wielkanocy, Włosi kosztują Colomby - wielkanocnej babki z migdałami, we Francji dzieci szukają w ogrodzie czekoladowych dzwonków i kurczaków, a Brytyjczycy uczestniczą w wyścigu turlania jajek. Zarezerwuj bilet lotniczy na platformie FRU.PL i przekonaj się jak wygląda Wielkanoc u naszych europejskich sąsiadów!

W 2000 roku ponad 600 milionów osób na świecie miało ponad 60 lat. Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia do 2025 roku będzie ich 1,2 miliarda, a do 2050 roku – prawie 2 miliardy. Ten demograficzny trend już teraz pociąga za sobą ewolucję ludzkich potrzeb i oczekiwań. Kult młodości powoli odchodzi w niepamięć, a seniorzy staja się coraz bardziej aktywną i prężnie działającą grupą społeczną.

Od wielu lat podtrzymywana jest tradycja świątecznego śniadania w wielkanocną niedzielę. Na stole poza kolorowymi pisankami, zajączkami i barankiem nie może zabraknąć tradycyjnych potraw. My zdradzamy przepis na staropolski żurek z makaronem, który urozmaici wielkanocne śniadanie i zapewni nam wspaniały smak świąt.

Składniki:

- kości wędzone od schabu - ½ kg
- marchew - 1 średnia szt.
- seler - ½ średniej szt.
- woda - ok. 2,5l
- liść laurowy - 3 szt.
- ziele angielskie - 5-6 ziarnek
- gotowy zakwas na żurek - 1 butelka ok. 350ml
- śmietana kwaśna 18% - 300ml
- sól, pieprz do smaku
- czosnek - 3 ząbki
- biała kiełbasa surowa - ½ kg
- jajka ugotowane na twardo
- Międzybrodzki Makaron kolanka – 250g

Wykonanie:

1. Makaron gotujemy według zaleceń na jego opakowaniu, a następnie hartujemy w zimnej wodzie. Do garnka z wodą wkładamy kości oraz obrane i pokrojone w kostkę warzywa, liście laurowe i ziele angielskie. Całość należy posolić i gotować, do momentu gdy mięso przy kości będzie miękkie.
2. Kości wyciągamy i obieramy z nich mięso, następnie kroimy i ponownie dodajemy do naszego wywaru. Żurek łączymy ze śmietaną, hartujemy i dodajemy do całości.
3. Białą kiełbasę musimy podsmażyć na patelni na złoty kolor, po czym przykryć ją pokrywą i poddusić. Pod koniec gotowania zupy dodać wyciśnięty czosnek.
4. Zupę podajemy z ugotowanym na twardo jajkiem i makaronem kolanka.
Smacznego!

Autor przepisu: Robert Muzyczka – Szef Kuchni Dworu Korona Karkonoszy
Przepis polecają: Międzybrodzkie Makarony

Żur i pieczeń to tradycyjne dania śniadania wielkanocnego. Bez nich, jak bez jajek, święta po prostu nie mogą się obyć. Można przygotowywać je na wiele sposobów, żur gotować z kiełbasą, na wywarze z szynki lub boczku i podawać z jajkiem.

Natomiast pieczeń z rozmaitym farszem np. śliwką czy morelą. Jednak nie tylko składniki decydują o ich smaku i aromacie. Wiele zależy od formy ich podania i degustowania. Zadbajmy więc, aby były odpowiednie, adekwatnie do okoliczności, zgodne z tradycją i zasadami savoir-vivre.

Żur z wazy, kiełbasa i jajko z talerza

Domowy żur, czy to z jajkiem, czy z kiełbasą, powinien być podany jako potrawa rozpoczynająca śniadanie, od razu po obrzędzie dzielenia się jajkiem. Powinno się go podać w wazie, która obok praktycznego zastosowania spełnia także istotną funkcję dekoracyjną.

- Podczas uroczystych obiadów pojedyncza waza ustawiona na stole, może zastępować pożądaną dekorację, ale nie podczas śniadania wielkanocnego – mówi Bartosz Hejmej z Warszawskiej Fabryki Platerów Hefra. - Miejsce centralne stołu zajmuje koszyk ze święconką lub półmisek z poświęconym pokarmem, będący zarazem główną jego ozdobą. Waza powinna stać obok nich, bądź nieopodal pani domu, która osobiście będzie nalewać zupę przy pomocy łyżki wazowej na talerze, a następnie podawać je gościom. Waza powinna stać na tacy lub talerzu wyłożonym serwetą płócienną. Natomiast jeszcze w czasie podania zupy na stół, łyżka wazowa powinna być na tacy, skierowana trzonkiem w kierunku gości. Zanurza się ją w zupie dopiero w chwili nalewania na talerze – uzupełnia Bartosz Hejmej.
Podczas śniadania można poprosić gości, aby sami nakładali sobie potrawę. Jest to wygodne rozwiązanie, ponieważ każdy nabiera sobie taką porcję, jaką uważa za odpowiednią i stosowną. Same dodatki do żuru, takie jak kiełbasa i jajka oraz pieczywo powinny być podane w osobnych naczyniach, indywidualnie dla każdego z gości, z prawej strony talerza nad łyżką. Przełożoną do zupy kiełbasę i jajko zjadamy po skończeniu zupy, używając widelca i noża, które też powinny być elementami nakrycia. Pamiętajmy, aby otrzymane do zupy pieczywo jeść odrywając palcami jednorazowe kęsy. Pozostałe zasady savoir-vivre, które dotyczą degustowania żuru, są takie same, jak dla spożywania innych zup. Pamiętajmy o tym, że nie chłodzimy jej dmuchając, a samą łyżkę napełniamy najwyżej w dwóch trzecich miseczki, po czym wkładamy ją do ust czubkiem niezbyt głęboko. Podczas kończenia potrawy, talerza nie przechylamy w celu wydobycia ostatków, możemy pozwolić sobie na pozostawienie odrobiny na dnie.

Pieczeń ze sztućcami serwingowymi

Pieczone mięso na Wielkanoc jest doskonałe zarówno na ciepło, jak i na zimno - jako wędlina. – Etykieta podawania pieczeni nie jest złożona i nie tak bardzo wymagająca jak ta dotycząca żuru - mówi Bartosz Hejmej. - Schab pieczony ze śliwką lub inne pieczenie wystarczy podać na tacy bądź półmisku z odpowiednim przybraniem i sztućcami serwingowymi. Najodpowiedniejsze są specjalne widelce półmiskowe lub te do zakąsek, które służą do przenoszenia mięsa z talerza na talerz. Częstujemy się, sięgając po przygotowane porcje, bądź z pomocą noża kroimy plaster i zjadamy jako uzupełnienie dania lub z pieczywem. Jeżeli mięso podane jest na ciepło warto podać do niego sos w dedykowanym naczyniu – dodaje Bartosz Hejmej.

Chociaż na wielkanocnych stołach królują jajka, żurek, biała kiełbasa, to w niektórych regionach Polski świąteczne menu wygląda zupełnie inaczej. Co na Wielkanoc przygotowują Górale, a czym są buchty? Sprawdzamy, jak inspirująca może być kuchnia regionalna!

Pożegnanie z żurem i śledziem

Polskie tradycje wielkanocne to nie tylko Śmigus-Dyngus, święcenie palm, czy piękne kraszanki, ale i bogactwo kulinarnych przepisów. Dawniej, po restrykcyjnie przestrzeganym poście, koniec czterdziestodniowych wyrzeczeń witano z wielkim entuzjazmem. Na Kujawach i Pomorzu rozpoczynano świętowanie Wielkanocy organizując symboliczny pogrzeb żuru i śledzia. Ponieważ od Środy Popielcowej były podstawą jadłospisu, w Wielki Piątek lub w Wielką Sobotę z radością zakopywano na skraju wsi resztki tych potraw. Na świąteczny czas przygotowywano specjalne dania – głównie w oparciu o mięsa i wędliny – które rekompensowały postne wyrzeczenia. I choć wiele potraw opartych było na prostych recepturach oraz składnikach, dobrze do nich powrócić – ich smak może zaskoczyć nawet posiadaczy najbardziej wymagających podniebień. Warto dowiedzieć się, jakimi regionalnymi specjałami mogą szczycić się Polacy, bo dania będące naszym kulinarnym dziedzictwem wracają do łask.

Bogactwo różnorodności

Niegdyś obowiązywała zasada, że w Wielkanoc nie powinno się ani gotować, ani krzątać po kuchni – dania miały być przygotowane „bez dymu", ewentualnie „przy jednym dymie". Jedzenie przygotowywano więc wcześniej, by w niedzielę jedynie je odgrzać lub nawet jeść na zimno. Z tego powodu charakterystyczne dla Wielkanocy były świąteczne chłodniki. Chrzanówka to zupa tradycyjnie podawana w wielkanocną niedzielę, nazywana również krzonówką. Podstawą dania są kawałki mięs i wędlin z wielkanocnego koszyczka, ćwiartki ugotowanego na twardo jaja oraz jarzyny. Składniki należy wrzucić do garnka z serwatką, zetrzeć chrzan, a po ugotowaniu podawać z chlebem. Zupa ta charakterystyczna jest dla regionu Małopolski, ale wiele jej odmian znają również Górale. Na wielkanocnych stołach często gościły galarety – na Podkarpaciu jedzono studzieninę, czyli galaretkę z wieprzowych nóżek, pokropioną octem i doprawioną pieprzem. Świąteczne wypieki najczęściej przygotowywano na cieście drożdżowym. W Małopolsce i na Śląsku – choć w oparciu o nieco inne przepisy - przygotowywano buchty, czyli drożdżowe bułeczki podawane na słodko.

Dobry czas na inspiracje

Niestety fakt, że na naszych stołach rzadko pojawiają się regionalne potrawy, nie wynika jedynie z braku znajomości receptur. Obecnie pozostaje nam niewiele czasu na świąteczne przygotowania – często Wielki Piątek, a nawet Wielką Sobotę musimy spędzić w pracy. Same zakupy i porządki są bardzo absorbujące, więc świąteczne smakołyki przygotowujemy w pośpiechu, niemal na ostatnią chwilę. Nic dziwnego, że wybieramy potrawy dobrze nam znane i sprawdzone.
Przedświątecznej kuchennej gorączki trudno uniknąć, jednak warto w takiej sytuacji sięgać po wsparcie. Zaangażujmy do pomocy bliskich i wspólnie poeksperymentujmy, by na wielkanocnym stole pojawiły się nieznane wcześniej rarytasy. Możemy sięgnąć po dorobek kuchni regionalnych, przygotowując świąteczny przysmak z Wielkopolski – pieczoną cielęcinę z czosnkiem lub jagnięcinę ze śliwkami rodem z Podhala. Inspirujące mogą okazać się również jajka – oprócz faszerowanych, możemy przyrządzić tartę, pieczeń czy nawet drożdżówki z jajami.
W Wielkanoc, bez względu na region, sięgamy po majonezy. – Żeby cieszyć się smakiem dobrego majonezu nie trzeba go ucierać własnoręcznie – mówi Urszula Giża, ekspert firmy Tarsmak, producenta Majonezu Stołowego – Majonezy, sosy tatarskie i chrzanowe wykonane ze składników o najwyższej jakości i według oryginalnych receptur mogą godnie zastępować te wykonywane własnoręcznie – dodaje. Najważniejsze, żeby czas spędzony w kuchni na przedświątecznych przygotowaniach nie był dla nas przykrą koniecznością, ale przyjemną zapowiedzią radości z rodzinnego spotkania przy wielkanocnym stole.

Mija już dziesięć lat odkąd, po kilkuletnim remoncie, w wiedeńskiej galerii Albertina można znowu oglądać jedne z najwspanialszych i najbardziej znaczących zbiorów grafiki na świecie. Łącznie jest to około 50 tys. rysunków, akwafort, akwarel i ponad 1,5 mln rycin, takich sław jak Rafael, Rembrandt, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rubens, Bosch, Bruegel, Cézanne, Picasso, Matisse, Klimt i Kokoschka.

Festiwal Twórczości Osób Niepełnosprawnych oraz Środowisk Integracyjnych , Artystów niepełnosprawnych, zespoły integracyjne oraz ich opiekunów i sympatyków kolejny raz zapraszamy do wspólnego świętowania.

Odkrycie nowej potrawy robi więcej dla ludzkiego szczęścia, niż odkrycie nowej gwiazdy – tak o kulinarnych poszukiwaniach mówił Jean Anthelme Brillat i nikogo nie powinno dziwić, że to słowa Francuza – wszak to Francuzi uważani są za twórców jednej z najlepszych kuchni świata. Kuchni, w której podstawą dań są sosy. Czym ten dodatek zasłużył sobie na taką pozycję? Sprawdźmy!