Pokolenie bumerang – tym mianem określa się zarówno dorosłe osoby, często pracujące i niezależne finansowo, które w dalszym ciągu mieszkają z rodzicami; jak i osoby, które się usamodzielniły i odeszły z domu rodzinnego, ale okoliczności życiowe zmusiły je do powrotu i ponownego zamieszkania z rodzicami.

W pierwszym przypadku dorosłe osoby mieszkają z rodzicami, głównie z: powodów ekonomicznych (studiują albo pracują, ale nie zarabiają wystarczająco dużo, żeby móc utrzymać się samodzielnie), stylu życia (mieszkanie z rodzicami jest wygodną opcją- nie trzeba martwić się o wyżywienie, opłaty, pranie, zakupy), nadopiekuńczości rodziców (boją się zostać sami i chcą by dzieci mieszkały z nimi jak najdłużej). Mimo, że jest to model dosyć powszechny w Polsce, nie służy kreowaniu dobrych relacji miedzy rodzicami i dorosłym i dziećmi, które powinny dążyć do usamodzielnienia się i opuszczenia bezpiecznego środowiska domowego.

W drugim przypadku najczęstszą przyczyną powrotu do domu rodzinnego są: kwestie ekonomiczne (utrata pracy, rozwód, problemy finansowe uniemożliwiające samodzielne utrzymanie się) lub konieczność opieki nad schorowanym, starszym rodzicem. Ponowne zamieszkanie z rodzicem wiąże się z koniecznością zmiany swoich dotychczasowych nawyków i dostosowania się do zwyczajów panujących w domu rodzinnym. Wiąże się to z koniecznością ustalenia jasnych wytycznych dotyczących wspólnego życia, takich jak m.in. kwestie ekonomiczne (zakupy, media), zasady przyjmowania gości, prawo do prywatności.

seniorzy.PL