W depresji maskowanej pojawiają się objawy, które nie są typowe dla przebiegu tego schorzenia i sugerują wystąpienie innych chorób. Należą do nich: dolegliwości bólowe, fobie, natręctwa, zaburzenia odżywiania, skłonności do przyjmowania używek, zaburzenia krążenia i szereg innych.
W związku z tym chory często jest diagnozowany i leczony na inne schorzenia niż depresja, a postawienie właściwej diagnozy ulega opóźnieniu.
Specjaliści wyróżniają pięć rodzajów masek depresji:
- Bólowe – ich symptomem jest ból różnego pochodzenia; w szczególności głowy, ale także serca, żołądka, a nawet mięśni.
- Wegetatywne i psychosomatyczne – towarzyszą im takie objawy, jak: dotkliwe swędzenie skóry, nudności, zaparcia, skoki ciśnienia, kołatanie serca, zespół niespokojnych nóg, problemy z pamięcią i koncentracją, spadek libido.
- Psychopatologiczne – mogą sugerować wystąpienie chorób o podłożu psychicznym; przejawiają się w: przewlekłym lęku, atakach paniki, fobiach i natręctwach, zaburzeniach jedzenia.
- Behawioralne – ich istotą jest radykalna zmiana zachowań danej osoby, która ma zagłuszyć depresję; przejawiają się w wszelkiego rodzaju uzależnieniach – od substancji (np. alkohol) lub od zachowań (np. zakupy).
- Zaburzenie rytmu całodobowego – przejawiają się w trudnościach z zasypianiem, bezsenności w nocy, nadmiernej senności w dzień.
Depresję „maskowaną” leczy się tak samo jak depresję „typową” – farmakologicznie oraz poprzez terapię indywidualną lub grupową.
seniorzy.PL