Niezdolność do osiągania i utrzymywania erekcji jest przyczyną wielu stresów i często zniechęca mężczyzn do podtrzymywania aktywności seksualnej. Zespół powyższych symptomów ogólnie określany jest mianem zaburzenia erekcji (ED). Problem dotyczy najczęściej mężczyzn powyżej 40 roku życia. Statystycznie na ED cierpi 2 miliony Polaków. Problem jednak ma ogólnoświatową skalę. Aż 152 milionów mężczyzn ma zburzenia erekcji.

Mimo tak drastycznych statystyk, niewiele osób zgłasza swój problem lekarzowi. Niechęć, jaka wiąże się z leczeniem to najczęściej wynik wstydu. Zaburzenia pozostawione bez konsultacji z fachowcem prowadzą do wielu frustracji, co dodatkowo pogłębia problem.

Omawiane dysfunkcje są najczęściej przewlekłe wpływając niekorzystnie na dobrą samoocenę mężczyzny. Przyczyny zaburzeń są złożone. 80% mężczyzn wymienia następujące czynniki:

• palenie tytoniu
• nadużywanie alkoholu
• przyjmowanie leków (przeciwdepresyjne, przeciw nadciśnieniu, uspokajające)
• choroby (miażdżyca, cukrzyca, choroby nerek, stwardnienie rozsiane, alkoholizm)zaburzenia neurologiczne
• zaburzenia hormonalne (po 40 roku życia, w wyniku spadku testosteronu we krwi, zainteresowanie seksem maleje)
• zabiegi chirurgiczne na gruczole krokowym
• nieprawidłowości i uszkodzenia naczyń oraz ciał jamistych prącia.

Zaburzenia erekcji miewają także podłoże psychiczne. Stres, stan napięcia emocjonalnego, brak snu pogłębiają problem. Dysfunkcje przekładają się bezpośrednio na jakość życia. Warto uświadomić sobie to, że łatwiej zapobiegać tym zaburzeniom niż je leczyć. By zminimalizować ryzyko zaburzeń erekcji należy zacząć od zdrowego trybu życia, bez nikotyny i alkoholu. Aktywność fizyczna to niezwykle istotny aspekt. Utrzymanie właściwej wagi ciała i kontrola ciśnienia tętniczego to elementarne kroki profilaktyczne. Aktywne życie intymne jest niezwykle istotne, częste erekcje wpływają dodatnio na naczynia krwionośne.

Jeśli jednak pojawią się zaburzenia erekcji, należy niezwłocznie skonsultować problem z lekarzem. Warto zasięgnąć rady kilku specjalistów: urolodzy, seksuolodzy i diabetolodzy wieloaspektowo zanalizują problem, zalecając najskuteczniejsze leczenie.

Istnieje wiele skutecznych metod leczenia. Lekarz dostosuje najlepszą do indywidualnych potrzeb pacjenta. Najczęściej przepisywane są leki doustne, na receptę. Kuracja ta jest skuteczna u ponad połowy pacjentów. W przypadkach bardziej zaawansowanych aplikowane są zastrzyki, czasem konieczne jest także zastosowanie protezy. Jeśli zdiagnozowano poważne zmiany krążeniowe w obrębie członka, czy w szerszym obrębie miednicy, wykonywane są zabiegi operacyjne. W przypadku dominacji czynników psychicznych wywołujących zaburzenia, pacjent kierowany jest na psychoterapię.

Katarzyna Matczuk