Edukacja przez twórczą zabawę!

Stanowiła podstawę kolejnego spotkania w ramach cyklu „Edukacyjne warsztaty integracyjne dla słyszących i niesłyszących”, we wtorek 27 października we Wrocławskim Centrum Seniora, które wraz z Klubem Seniora „INTEGRACJA” na zajęcia zaprasza osoby słyszące i niesłyszące. Wtorkowe warsztaty, w myśl przewodniej idei cyklu, były wspaniałą okazją do wzajemnego poznania się, pozbycia barier, dzięki sprytnemu zabiegowi ze strony prowadzących z… interesującym rekwizytem (papierem toaletowym), skłaniającym każdego do wypowiedzi o sobie. Oprócz wspólnej zabawy była to także lekcja edukacji, dotycząca ważnego tematu, którym niewątpliwie jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej i jego działalność. Warsztat związany z opiniami i wiedzą o funkcjonowaniu tejże instytucji, w twórczym i sympatycznym tonie przeprowadziły specjalistki pracy socjalnej: Agnieszka Piskorska i Elżbieta Gorgoń, która wystąpiła także w roli tłumacza na język migowy, wspaniałego łącznika między światem słyszących i niesłyszących.

Zajęcia, pełne pozytywnej energii, zarówno ze strony prowadzących, jak i uśmiechniętych uczestników, polegały na indywidualnym zobrazowaniu instytucji MOPS, swych odczuciach, doświadczeniach i aktualnej wiedzy o jednostce. Zabieg ten nie polegał jedynie na miganiu, ale i własnoręcznych rysunkach. Wszyscy uczestnicy podeszli do zadania bardzo poważnie. Ambitnie zabrali się do pracy, zagłębiając się w kartkach i tworząc piękne prace, nie tylko ze względu na ich koloryt, ale przede wszystkim przesłanie. Podczas prezentacji prac na forum grupy okazało się, że większość uczestników ma już pewne doświadczenia w kontakcie z pracownikami socjalnymi i dobrze orientują się w działalności MOPS-ów. Co istotne, przeważały pozytywne opinie o instytucji, a zwłaszcza o ludziach w niej pracujących. Sprawdził się zatem pogląd, że czynnik ludzki, empatia i otwartość są najważniejsze.

Warsztaty przebiegły w optymistycznej atmosferze, zachęcającej do udziału w kolejnym spotkaniu, zwłaszcza że będzie ono stanowić kontynuację październikowej tematyki. We wtorek 24 listopada o godz. 15:00 odbędzie się warsztat „Razem można więcej”, w którym panie Agnieszka Piskorska i Elżbieta Gorgoń przedstawią aktualny zakres działalności MOPS-ów, a przede wszystkim sens istnienia i działania pracowników socjalnych.

Joanna Ryłko

Jesienna zaduma i refleksja

W kolejnej odsłonie cyklu „Polskie obyczaje i tradycje”, grupa seniorów o-CAL-eni, tym razem wraz z panią Anitą Ignasiak – przewodnik, zorganizowała spotkanie w plenerze. Na niezwykły i sentymentalny spacer po jednym z wrocławskich cmentarzy (Grabiszyńskim), organizatorzy zaprosili w piękne słoneczne popołudnie, we wtorek 27 października. Tak wspomina je liderka o-CAL-onych, Ewa Rapacz:

Złota polska jesień - znamy ten widok kolorowych liści na drzewach i złotych pod nogami, a nad tym wszystkim ciepłe jesienne słońce, którego promienie gonią czarne i rude wiewiórki.
W takim właśnie dniu odbył się spacer wpisujący się w cykl spotkań „Polskie tradycje i obyczaje” prowadzonych przez grupę o-CAL-eni, działającą przy Wrocławskim Centrum Seniora.

W spacerze wzięło udział 20 osób, wśród nich 10 z Klubu Seniora „Gajowice”.

Spacer stanowił wstęp uczuciowy do zbliżającego się Dnia Wszystkich Świętych. Rozpoczął się wspomnieniem żołnierzy polskich poległych podczas II wojny światowej, pochowanych na specjalnie dla nich urządzonym cmentarzu, usytuowanym na wzgórzu. Zapalone znicze, chwila zadumy w cieniu ogromnego 23-metrowego pomnika symbolizującego huzarskie skrzydła, wywołały w nas uczucie zjednoczenia z ideą wolności i patriotyzmu.

W tym nastroju schodziliśmy do bramy głównej. Obok niej znajduje się pomnik z dużych głazów, na którym umieszczono kolejne lata II wojny światowej.

Ciepło promieni słonecznych prowadziło nas do cmentarza - Żołnierzy włoskich poległych w I wojnie światowej.

Jednakowe kamienne płyty nagrobne, z kamienia sprowadzonego z Włoch i pomnik pamięci, wykonany przez artystów z Monachium, to jakby symbole światowego zniszczenia przez wojnę życia ludzkiego. Zapalony znicz i wspomnienia tego, co było i tych, których na zawsze pożegnaliśmy.

Szeroka aleja, pełna złotych liści i wysokich drzew, zaprowadziła nas do miejsca, gdzie postawiono w 2008 roku, z inicjatywy parafii ewangelicko-augsburskiej, POMNIK WSPÓLNEJ PAMIĘCI - poświęcony przez przedstawicieli czterech wyznań. Środkowy segment jest przewrócony i symbolizuje bramę między światem żywych i umarłych. Na tej płycie wypisane zostały nieistniejące już cmentarze katolickie, ewangelickie, komunalne i żydowskie dawnego Wrocławia.

Tu zapalając znicz wsłuchaliśmy się w szum wiatru i wiersz pana Marka Narożnego, jednego z laureatów tegorocznego Konkursu Literackiego, organizowanego w ramach Dni Seniora. Warto jeszcze raz się w niego zgłębić:

„Człowieku....

kiedy staniesz u kresu swej drogi

kiedy dusza opuści twe ciało

po raz ostatni otwórz swe oczy

i spójrz za siebie śmiało

na tych których życie jeszcze się toczy.

Niemoc Cię wtedy ogarnie

łza stanie w mglistym oku

Powiesz: Boże... żyłem marnie

choć cały czas stałeś u mego boku.

Wtedy usłyszysz dusz wołanie,

opuszczonych przez Boga

nagle i ty zawołasz: O Panie

źle czyniłem ....trwoga.

Wtem postać przewoźnika zawoła

chodź ze mną człowieku na wieki

a czarnego płaszcza poła

zakryje twą twarz i zgasną powieki.

Lecz ty bezwolnie przez postać wleczony

wołać będziesz w swej słabości

w drugi brzeg tajemnej rzeki wpatrzony

Boże czemuż nie chciałem Twej mądrości?

Czy Bóg przybędzie na Twe wołanie?

i zawróci z jednostronnej drogi?

pozostaje tylko wiara: o Panie

teraz wiem, żeś byłeś mi drogi.”

[Marek Narożny]

W zadumie przeszliśmy do zwiedzania ostatniego przystanku podróży, zachowanej części dawnego cmentarza z grobami dzieci niemieckich i polskich.… Smutny bardzo ten cmentarzyk, ale i tu ktoś zapalił znicz na nagrobku polskiego dziecka. Jedna z uczestniczek wycieczki zapaliła taki znicz między grobami niemieckich dzieci.

To był bardzo wzruszający moment. W tym miejscu pan Władysław Przybyło odczytał swój wiersz poświęcony Arturowi Grottgerowi, a stanowiący opowieść Maryli Wolskiej, córki Wandy Monne, ukochanej artysty.

Przewodniczka, pani Anita Ignasiak, żegnając się z nami, przypomniała słowa umieszczone nad wejściem do miejsca, w którym stoi niezwykły pomnik łączący różne kultury dawnego Wrocławia „CMENTARZ MOŻNA ZBURZYĆ - PAMIĘCI ZNISZCZYĆ NIE SPOSÓB”

- Ewa Rapacz

Wysłuchała i zanotowała: Joanna Ryłko, WCS

Wypracować kulturalną ofertę miasta!

Starali się,  i to  z powodzeniem, przedstawiciele środowisk senioralnych, podczas aktywnego warsztatu, który odbył się we Wrocławskim Centrum Seniora  w czwartek 22 października. Zajęcia poprowadziły: Marta Żakowska (Instytut Badań Przestrzeni Publicznej, Magazyn Miasta) oraz Martyna Obarska (Magazyn Miasta).

W zajęciach udział wzięła także dr Walentyna Wnuk, Doradca UM Wrocławia ds. Seniorów. Uczestnicy warsztatu współtworzyli raport poświęcony kulturze dla seniorów we Wrocławiu, który trafi w ręce samorządowców, urzędników i twórców wydarzeń kulturalnych w stolicy Dolnego Śląska.  Warsztat był wspólną zabawą, ale także aktywną pracą w grupach nad wizją wrocławskiej kultury dla seniorów. Diagnoza potrzeb seniorów w zakresie oferty kulturalnej  ujawniła, że Wrocław tętni wieloma wydarzeniami przez cały rok, oferta kulturalna jest bardzo bogata i różnorodna. Ale wymaga systematyzacji, a właściwie pewnych udogodnień dla seniorów. I to właśnie uczestnicy spotkania, w kilkuosobowych grupach, wypracowywali, odpowiadając na pytania prowadzących, dzięki czemu powstał pewnego rodzaju przepis na ofertę kulturalną i uczestnictwo w niej wrocławskich seniorów.

Wśród najważniejszych wniosków, dotyczących instytucji budujących ofertę kulturalną, ustalono, że na szczególne wyróżnienie zasługują wrocławskie biblioteki, które w poszukiwaniu nowej formuły działań otworzyły się na seniorów i realizują szereg dodatkowych działań. Doceniono również wrocławskie kina, które zapraszają na seanse filmowe dedykowane seniorom, tworzą dla nich różne cykle, pogadanki, dyskusje, a przede wszystkim oferują promocyjne ceny, często z poczęstunkiem w pakiecie. Co istotne, ustalono także, że wrocławskie organizacje senioralne, liczne kluby seniora czy UTW, same organizują wspólne wyjścia grupowe na kulturalne wydarzenia, korzystając przy tym z biletów w ulgowych cenach, a przede wszystkim z przywilejów posiadania Wrocławskiej Karty Seniora, którą oferuje Wrocławskie Centrum Seniora. Podniesiono również zjawisko indywidualnego korzystania z oferty kulturalnej, co jest ważnym czynnikiem w samorealizacji każdego seniora.

Zwrócono również uwagę na problem z dotarciem do informacji o ofercie kulturalnej, który, pomimo wielu form ogłaszania się, promowania i zapraszania, wciąż istnieje, i w przypadku seniorów w dużej mierze wynika z potrzeby łączenia ogłoszeń internetowych  z tradycyjną formą – czyli drukowaniem ulotek i plakatów. Jak przyznali zgodnie uczestnicy warsztatu, tylko  wtedy może podnieść się rzeczywiste uczestnictwo seniorów  w kulturze. Ale najważniejszy wniosek dotyczył tzw. poczty pantoflowej, której nic nie przebije, i która w istotny sposób dopełnia  dystrybucję wszystkimi innymi kanałami.

Dokonano rozróżnienia uczestnictwa w kulturze na bierne i konsumpcyjne, czyli czerpanie z istniejących ofert, a  także wskazano aktywne i czynne, tworzone przez samych seniorów, czyli zespoły artystyczne o różnym charakterze, sekcje teatralne i  wszelkiego rodzaju twórczość senioralną, od rękodzielnictwa po literaturę czy historię sztuki.

W końcowej części spotkania wszystkie cenne wnioski zostały usystematyzowane i przekazane prowadzącym. Dzięki nim powstanie  aktualny, a przede wszystkim współtworzony przez seniorów, raport o stanie kultury we Wrocławiu. Czekamy na niego z niecierpliwością.

Zajęcia sfinansowano ze środków ASOS 2015 Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

Joanna Ryłko, WCS

Wino skrojone na miarę

Zapewne wiele z nas przeżywa ten dylemat stojąc przed półką sklepową – po wyglądzie etykiety nie poznamy, czy zawartość butelki będzie nam smakować. Dysponujemy oczywiście podstawowymi informacjami – widzimy, czy wino jest słodkie czy wytrawne, czerwone czy białe, w jakim kraju i regionie powstało. Czy jednak będzie smaczne?

Jeszcze trudniej mają osoby, które dopiero co zaczynają swoją przygodę z winem i właściwie nie wiedzą, czy wolą czerwone wytrawne, czy bardziej białe słodkie. Czym się kierować? Ceną – w myśl zasady, że za jakość się płaci? Intuicją? Poleceniem sprzedawcy? Poniżej przedstawiamy kilka wskazówek, które pomogą nam wybrać tak, aby nie żałować.

Stosunek ceny do jakości? To skomplikowane

Wino, które będzie nam smakowało, wcale nie musi być drogie. Pamiętajmy jednak, że za wyjątkowo niską ceną może się kryć niezbyt satysfakcjonująca jakość. – Tańsze wina oznaczają przede wszystkim mniej skomplikowany proces produkcji. Nie bez kozery niektóre trunki tworzy się według ściśle określonej procedury. Doskonałym przykładem są icewine’y, w przypadku których winogrona zbiera się zimą, zamrożone. Uzyskujemy z nich mniej wina, tym samym jest oczywiste, że będzie ono droższe. Dobrego icewine’a nie dostaniemy poniżej pewnej kwoty – tłumaczy Vano Makhniashvili, ekspert gruzińskiej marki win Marani. Ta prawidłowość dotyczy wielu stylów i smaków win – na cenę mają wpływ takie czynniki jak koszt pracy, sprzętu, ziemi, długość dojrzewania w beczkach, wydajność danego szczepu winogron itp. Smaczne wino dostaniemy już jednak w cenie 20-30 złotych. Pamiętajmy też, że zasada „im droższe, tym smaczniejsze” nie zawsze się sprawdzi.

Nasz klient, nasz pan

Część osób boi się poprosić o pomoc sprzedawcę, sądząc, że ten będzie ich namawiał na produkt, który źle się mu sprzedaje lub że zwyczajnie nie zna się na winach i poleci im cokolwiek. – Być może istnieje takie ryzyko w przypadku sklepów wielobranżowych, w których asortyment nie ogranicza się tylko do wina. Jednak w punktach specjalizujących się w sprzedaży wina pracują eksperci. Zależy im, aby klient był zadowolony i wrócił do nich po kolejne butelki. Możemy więc liczyć na szczegółową poradę i pomoc w wyborze wina, które będzie nas najbardziej satysfakcjonować – przekonuje ekspert Marani.

Co ja właściwie lubię?

Zanim wybierzemy konkretną butelkę, zastanówmy się przede wszystkim, czego po winie oczekujemy. Może się zdarzyć sytuacja, że obiektywnie dobry i zachwalany przez inne osoby trunek po prostu nie będzie w naszym guście. Łatwo możemy określić, czy mamy ochotę raczej na coś słodkiego, wytrawnego, czy może na coś zrównoważonego. Pamiętajmy jednak, że cukier wydobywa smak, dlatego słodkie wina mogą sprawiać wrażenie intensywniejszych niż są w rzeczywistości. Co z pozostałymi parametrami? – Smak czerwonego wina to przede wszystkim taniny. Są przeważnie bardziej złożone niż białe, wyczuwamy w nich wiele nut smakowych i zapachowych, mocniej oddziaływają na zmysły. Z kolei wina białe operują przede wszystkim kwasowością. Są zdecydowanie delikatniejsze, wymagają większego skupienia – mówi Vano Makhniashvili.

Podróż dookoła wina

Nie bez znaczenia dla naszego odbioru trunku będzie także region, w którym powstał. Uogólniając, wina z Francji, Niemiec, Austrii czy Szwajcarii cenią sobie koneserzy. Bardzo często są to trunki, w przypadku których znaczenie mają niuanse, wyczuwalne przede wszystkim przez znawców. Ci, którzy zaczynają swoją przygodę z winem, chwalą sobie to pochodzące z Ameryki, Australii, Nowej Zelandii czy Afryki. Zarówno koneserom, jaki i amatorom, posmakuje także wino z Gruzji – Wśród win gruzińskich znajdziemy wiele przyjaznych propozycji, w sam raz dla osoby, która nie ma za sobą wielu lat doświadczenia w smakowaniu tego trunku. Koneserzy docenią ich niepowtarzalny smak – produkowane są z endemicznych szczepów winogron, rosnących tylko w Gruzji – przekonuje Vano Makhniashvili. Zarówno jednych, jak i drugich zainteresuje też na pewno fakt, że Gruzja uchodzi za kolebkę winiarstwa – najstarsze znane „winne” wykopaliska pochodzą właśnie z tego regionu. 

Las to wielkie dobrodziejstwo dla ludzkości. Na co dzień nie zaprzątamy sobie głowy tym, żeby zastanowić się jak wiele od niego dostajemy, a jak mało o niego dbamy. Las to przede wszystkim

skuteczny lek na ogromne zanieczyszczenie powietrza. Jest zielonym płucem, które sprawia, że chociaż przez chwilę możemy odetchnąć zdrowszym i świeższym powietrzem.

Jest również doskonałym, dostarczycielem zielonej energii oraz ciepła, które uzyskujemy z drzewa, którego dostarczają nam zielone lasy. Ponieważ w ślad za wyciętymi drzewami, przeważnie sadzi się nowe, odradzające się lasy mogą zaopatrywać człowiek w drewno, z którego produkuje się tak wiele przedmiotów używanych w życiu codziennym. Drzewo jest budulcem, materiałem wykończeniowym, ozdobą, opakowaniem. Leśne spacery można sobie urozmaicić, zbierając owoce z runa leśnego. Należą do nich nie tylko grzyby, ale również leśne owoce, które są zdrowym źródłem witamin. Las to także siedlisko zdrowotnych ziół oraz roślin, które można stosować w naturalnych terapiach, które pomagają powstrzymać choroby, wzmocnić odporność i są odpowiedzią na wiele nieprzyjemnych dolegliwości. Olejki eteryczne, świeże powietrze oraz otaczającą zieleń sprawiają, że w lesie często budowane są sanatoria, uzdrowiska i hotele, które przyciągają spragnionych natury turystów lub osoby, które dolegliwości życia w zatrutym mieście chcą odreagować na łonie przyrody. Las to przede wszystkim miejsce, gdzie można się odciąć od cywilizacji, hałasu i zgiełku, odpocząć i podładować akumulatory do dalszego działania. Las to także miejsce, gdzie można spotkać dużo żyjących na dziko gatunków zwierząt i poobserwować ich życie. To także miejsce pracy dla specjalistów z tej dziedziny, którzy dbają o to, byśmy mogli się cieszyć lasami oraz ich darami bez przeszkód. 

JS

Nadchodzące zimowe dni, coraz niższe temperatury powietrza czy przeszywające chłodem wiatry skłaniają do podejmowania działań związanych z rozpoczęciem ocieplania mieszkalnych lub biurowych pomieszczeń.

W tym okresie nierzadko pojawia się pytanie, które z dostępnych sposobów ogrzewania są najbardziej skuteczne, bezpieczne oraz oszczędne? Na polskim rynku grzewczym występuje wiele

zróżnicowanych form ocieplania. Wśród nich na uwagę zasługują przede wszystkim ciepło sieciowe wytwarzane oraz dostarczane przez elektrociepłownie, kotłownie z piecami węglowymi, olejowymi, gazowymi dające możliwość bezpośredniego kontrolowania temperatury przez ich użytkowników. Wymagają one jednak sporo miejsca do przechowywania opału, składowania oraz

utylizacji popiołu, a także odpowiedniej wentylacji. Co ważne, przy każdym z wymienionych rodzajów pieców należy zachować ostrożność i przestrzegać podstawowe zasady bezpieczeństwa (m.in. ze względu na właściwości używanych paliw). Ponadto dużym zainteresowaniem cieszą się też ogrzewanie elektryczne, pompy ciepła bądź biomasa. Ich główną zaletą jest ekologiczność, a wadą – konieczność dysponowania obszernymi powierzchniami w celach montażowych (tak jak w przypadku np. pomp ciepła). Obok opisanych wcześniej form ocieplania pomieszczeń pojawiają się również nietypowe rozwiązania. Należą do nich ogrzewanie nadmuchowe, ścienne, z wykorzystaniem fundamentowej płyty grzewczej albo kolektorów słonecznych. Funkcjonowanie pierwszego z nich opiera się na zastosowaniu urządzenia z wymiennikiem powietrza, które jest zasysane, podgrzewane i znów wypuszczane. Na dwa kolejne składają się sieci rur wbudowanych w ściany czy fundamentową płytę. Przepływa przez nie woda osiągająca temperaturę około 50 stopni Celsjusza (przy czym ściany nagrzewają się – maksymalnie – do temperatury 30-40 stopni, a posadzki w granicach 22-24 stopni). Natomiast dla ostatniego źródłem ciepła stają się promienie słoneczne, gdyż montuje się je na dachach budynków. 

JS

W SOPOCIE POWSTAŁ NOWY ŚRODOWISKOWY DOM SAMOPOMOCYDLA OSÓB Z CHOROBĄ ALZHEIMERA

Domowa atmosfera, profesjonalna opieka i mnóstwo zajęć, które wspierają, aktywizują i usprawniają osoby cierpiące na demencję, w tym chorobę Alzheimera, to wszystko zapewnia uczestnikom, nowy Środowiskowy Dom Samopomocy, który powstał w Sopocie.

Jak podkreślała podczas oficjalnego otwarcia, Joanna Cichocka – Gula, wiceprezydent Miasta Sopotu, to miejsce jest odpowiedzią na potrzeby sopockich seniorów i ich rodzin. To niej jest placówka to jest po prostu dom, kameralne miejsce, gdzie wszyscy się znają i wspólnie spędzają czas.

- Nowy Środowiskowy Dom Samopomocy, powołany przez Miasto Sopot w sierpniu b.r. przeznaczony jest dla osób starszych, które mają problemy z pamięcią, nie radzą sobie w codziennym funkcjonowaniu i potrzebują wsparcia – mówi Alina Cysewska, z-ca dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sopocie, który sprawuje nadzór merytoryczny nad Domem. Prowadzenie placówki powierzone zostało Fundacji "Niesiemy Pomoc", natomiast do Ośrodka kieruje sopocki MOPS, który wydaje decyzję administracyjną. Dom przeznaczony jest dla 15 osób z terenu Sopotu. Są jeszcze wolne miejsca, więc rodziny, które mają osoby starsze cierpiące na demencję, zachęcamy do kontaktu z sopockim MOPS-em gdzie można uzyskać szczegółowe informacje – dodaje Alina Cysewska. Uczestnicy objęci są całodzienną opieką od poniedziałku do piątku przez wykwalifikowany personel, który prowadzi zajęcia terapeutyczne według planu wspierająco – aktywizującego opracowanego indywidualnie dla każdego uczestnika, w tym m.in. zajęcia terapeutyczne, trening pamięci, zajęcia plastyczne, kulinarne i kulturalne. Budynek Ośrodka przystosowany jest do potrzeb osób niepełnosprawnych. Koszt pobytu uzależniony jest od dochodu uczestnika i jego rodziny.

- Każdy dzień rozpoczynamy od wspólnego śniadania, rozmawiamy o ważnych dla nas sprawach, trochę się gimnastykujemy a następnie przechodzimy do różnego rodzaju terapii, przede wszystkim to trening pamięci oraz trening codziennych czynności – mówi Natalia Szalk- kierownik Środowiskowego Domu Samopomocy w Sopocie. Staramy się usprawniać te wszystkie drobne czynności, które wykonujemy na co dzień, np. zrobienie sobie herbaty, posprzątanie czy podlanie kwiatków. Osoby z demencją potrzebują wsparcia w takich codziennych czynnościach, ponieważ zapominają jak się je wykonuje. Dlatego też w kuchni znajdują się napisy na wszystkich sprzętach. Kilka razy w tygodniu w ramach treningu kulinarnego uprzyjemniamy sobie czas przygotowując słodkości ale także zdrowe sałatki z owoców i warzyw, no i oczywiście śpiewamy ulubione piosenki – dodaje Natalia Szalk.

- Tu się wypoczywa – mówi Pan Tadeusz, jeden z uczestników, tutaj wszystko jest takie bliskie, każdy do nas z sercem podchodzi, jak najbliższy człowiek, jak w rodzinie. A Pani Frania dodaje, że kiedy z uwagi na chorobę przez kilka dni nie przychodziła, to tęskniła. A jeśli człowiek za czymś tęskni to znaczy, że coś dobrego się dzieje.

Celem działalności Środowiskowego Domu Samopomocy jest postępowanie rehabilitacyjne rozumiane jako zespół działań zmierzających do osiągnięcia przez uczestników jak najpełniejszej samodzielności życiowej. Priorytetem kierunku działań wspierająco – aktywizujących „Domu” jest: kształtowanie i pogłębianie umiejętności samodzielnego funkcjonowania, kształtowanie i pogłębianie umiejętności interpersonalnych, rozwijanie zainteresowań i inspirowanie do nowych form aktywności, wsparcie w zakresie rehabilitacji społecznej.

- W czwartek, 29 października w godz. 10.00-12.00, zapraszamy mieszkańców Sopotu na Dzień Otwarty w Środowiskowym Domu Samopomocy przy ul. Mickiewicza 9 w Sopocie, podczas którego będzie można bezpośrednio zapoznać się z działalnością Ośrodka – zachęca Katarzyna Drapsa, Prezes Fundacji „Niesiemy Pomoc”, która prowadzi Dom.

Bliższe informacje dotyczące kierowania do Środowiskowego Domu Samopomocy dla osób z chorobą Alzheimera przy ul. Mickiewicza 9/1 dostępne są w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Sopocie.

Banany to jeden z najpopularniejszych owoców na świecie. Choć uznawany jest za egzotyczny jest łatwy do dostania niemal w każdym zakątku świata i to za stosunkowo niewysoką cenę. Okazuje się jednak, że banany, które tak dobrze znamy mogą wkrótce zniknąć ze sklepowych półek.